12 września 2025
Opatrunek, który myśli: jak nowa technologia wykrywa infekcje.
Postęp technologiczny w medycynie nie ogranicza się już wyłącznie do nowoczesnych urządzeń diagnostycznych czy terapii celowanych coraz częściej dotyczy także materiałów stosowanych w codziennej opiece nad pacjentem. Jednym z najbardziej przełomowych osiągnięć ostatnich lat są inteligentne opatrunki wyposażone w biosensory, które pozwalają na bieżąco monitorować stan rany, wykrywać infekcje na bardzo wczesnym etapie i reagować, zanim dojdzie do powikłań. Te zintegrowane z elektroniką materiały nie tylko chronią ranę, ale stają się aktywnym elementem opieki monitorują jej środowisko, przesyłają dane do aplikacji mobilnej, a niekiedy nawet samodzielnie uwalniają leki. Ta rewolucja w technologii opatrunków ma również odzwierciedlenie w polskich projektach badawczych.
Rany, zwłaszcza przewlekłe takie jak owrzodzenia cukrzycowe, odleżyny czy rany pooperacyjne stanowią poważne wyzwanie terapeutyczne. Niezauważone infekcje mogą prowadzić do rozwoju stanu zapalnego, martwicy, a w skrajnych przypadkach do amputacji lub sepsy. Dotychczas ocena rany wymagała jej odsłonięcia, co bywało bolesne, opóźniało gojenie i niosło ryzyko wprowadzenia dodatkowych patogenów. Dzięki biosensorom wbudowanym w strukturę opatrunku możliwe staje się prowadzenie ciągłej, nieinwazyjnej obserwacji, bez potrzeby zdejmowania opatrunku.
Kluczowym biomarkerem, który pozwala wykrywać zakażenie, jest pH w zdrowych ranach środowisko jest lekko kwaśne, natomiast w wyniku infekcji staje się zasadowe. Inteligentne opatrunki mogą zawierać czujniki zmieniające kolor w odpowiedzi na zmianę pH, co widoczne jest gołym okiem lub może być zarejestrowane przez aparat w smartfonie i przesłane do lekarza. Niektóre z tych materiałów działają także elektrochemicznie, rejestrując zmiany przewodnictwa elektrycznego w reakcji na obecność metabolitów bakteryjnych takich jak kwas moczowy czy aminokwasy fermentujące.
Nowoczesne opatrunki nie ograniczają się do biernej rejestracji danych. Coraz częściej łączą funkcje diagnostyczne i terapeutyczne. Takie opatrunki wykryć infekcję na podstawie zmian w środowisku chemicznym rany i jednocześnie uwolnić odpowiedni lek, taki jak antybiotyk czy substancja przeciwzapalna. Reakcja zachodzi tylko wtedy, gdy parametr biomedyczny przekroczy określony próg, co pozwala ograniczyć niepotrzebne leczenie i ryzyko oporności na antybiotyki.
Niektóre z najbardziej zaawansowanych systemów wykorzystują materiały pochodzenia biologicznego jak jedwab (silk fibroin), hydrożele oparte na DNA, a nawet nanodiamenty które zapewniają biozgodność, elastyczność i możliwość pełnej integracji z powierzchnią skóry. Czujniki fluorescencyjne reagujące na ciepło lub obecność enzymów bakteryjnych pozwalają rejestrować mikrozmiany temperatury na poziomie nanometrów. Tego typu dokładność sprawia, że infekcje mogą być wykryte nawet na kilka godzin przed pojawieniem się objawów klinicznych, takich jak zaczerwienienie, gorączka czy wysięk.
Niektóre inteligentne opatrunki działają zupełnie bezprzewodowo i bez potrzeby baterii. Zmiany parametrów chemicznych w ranie –np. rozpuszczanie hydrożelu przez enzymy produkowane przez bakterie wpływają na właściwości fizyczne materiału (np. jego pojemność dielektryczną), co może być odczytane przez telefon wyposażony w technologię NFC. Dzięki temu pacjent może w dowolnym momencie sprawdzić stan rany bez kontaktu z lekarzem, a dane mogą być automatycznie przekazywane do centrum monitorowania.
Korzyści z zastosowania inteligentnych opatrunków są wielowymiarowe. Przede wszystkim zwiększają bezpieczeństwo pacjenta i skracają czas gojenia rany. Dzięki wczesnemu wykrywaniu infekcji zmniejszają konieczność antybiotykoterapii oraz ryzyko poważnych powikłań. Wspierają telemedycynę i pozwalają na opiekę nad pacjentem w domu, ograniczając potrzebę hospitalizacji. Co więcej, dostarczają obiektywnych danych, które mogą być wykorzystane do dokumentacji leczenia i analizy skuteczności terapii. Inteligentne opatrunki wpisują się również w szerszy trend medycyny spersonalizowanej, oferując opiekę dostosowaną do potrzeb i reakcji konkretnego pacjenta.
Choć wiele z tych technologii znajduje się jeszcze w fazie testów przedklinicznych lub badań pilotażowych, ich szybki rozwój i pozytywne wyniki sprawiają, że wdrożenie do praktyki klinicznej jest jedynie kwestią czasu. Główne wyzwania, jakie stoją przed producentami i badaczami, to zapewnienie długoterminowej stabilności sensorów, uzyskanie odpowiednich certyfikatów i norm bezpieczeństwa oraz integracja z systemami ochrony zdrowia. Równie ważna jest edukacja personelu medycznego oraz pacjentów, by nowe technologie były prawidłowo stosowane i akceptowane przez użytkowników.
Rozwój inteligentnych biosensorów i ich integracja z materiałami opatrunkowymi to przełom, który zmienia sposób, w jaki postrzegamy leczenie ran. Z pasywnego zakładania opatrunku przechodzimy do aktywnego zarządzania procesem gojenia w czasie rzeczywistym, zdalnie, bezpiecznie i skutecznie. Takie rozwiązania nie tylko ratują zdrowie, ale przyczyniają się również do odciążenia systemów opieki zdrowotnej i zwiększenia samodzielności pacjentów. To jeden z najważniejszych kroków w stronę nowoczesnej, cyfrowej i zindywidualizowanej medycyny.
Autor: Dr n. o zdr. Magdalena Korżyńska-Piętas, Prof. UM
Pusta A, Tertiș M, Cristea C, Mirel S. Wearable Sensors for the Detection of Biomarkers for Wound Infection. Biosensors (Basel). 2021 Dec 21;12(1):1. doi: 10.3390/bios12010001. PMID: 35049629; PMCID: PMC8773884
Prakashan D, P R R, Gandhi S. A Systematic Review on the Advanced Techniques of Wearable Point-of-Care Devices and Their Futuristic Applications. Diagnostics (Basel). 2023 Feb 28;13(5):916. doi: 10.3390/diagnostics13050916. PMID: 36900059; PMCID: PMC10001196.
Może Cię zainteresować również:

MIKRO ODPOCZYNEK CZY MOŻNA ODPOCZĄĆ W 30 SEKUND? CO MÓWIĄ BADANIA?
Mikroodpoczynek to małe przerwy, które realnie chronią Twój organizm i psychikę! Badania pokazują, że już 2–3 minuty przerwy mogą obniżyć napięcie mięśni, poprawić koncentrację i zmniejszyć liczbę błędów. W pracy pielęgniarki to nie luksus – to konieczność. Ale na czym on polega i jak to zrobić?

Cisza, która boli, czyli jak położna, pielęgniarka czy personel medyczny może wesprzeć ciężarną w depresji.
Ciąża często kojarzy się z okresem radości, nadziei i oczekiwania na nowe życie. W społecznej narracji przyszła matka powinna tryskać energią, z uśmiechem kompletować wyprawkę i planować przyszłość z dzieckiem u boku. Tymczasem rzeczywistość bywa inna – złożona, trudna i nieprzewidywalna. Coraz więcej badań i relacji samych kobiet pokazuje, że ten wyjątkowy czas może wiązać się również z intensywnym cierpieniem psychicznym. Depresja w ciąży choć nadal zbyt rzadko rozpoznawana i często bagatelizowana to problem, który dotyka nawet jednej na pięć kobiet spodziewających się dziecka. I choć wiele mówi się o depresji poporodowej, to właśnie okres prenatalny ma ogromne znaczenie dla rozwoju dziecka, nie tylko emocjonalnie, ale również biologicznie.

Przełomem była asysta przy zaawansowanych zabiegach medycyny estetycznej – wtedy pomyślałam: To właśnie to!
Patrycja na pielęgniarstwo wybrała się, pracując w klinikach dermatologicznych i kosmetologicznych. Dziś ma za sobą licencjat z pielęgniarstwa i rozpoczyna studia magisterskie. O swojej drodze, odkryciach i obawach opowiada już jako młoda pielęgniarka, która pokazuje, że ten zawód to nie tylko codzienna opieka, ale też ogromne możliwości rozwoju.

Pielęgniarki świata: praca w Niemczech – jak wyglądają realia i wyzwania?
Ponad 75 tysięcy polskich pielęgniarek wybrało Niemcy jako miejsce pracy. Kuszą je stabilne zarobki i ogromne zapotrzebowanie na personel, ale droga do uznania kwalifikacji i odnalezienia się w nowym systemie ochrony zdrowia nie zawsze jest prosta. Jak wygląda proces nostryfikacji dyplomu, jakie są realne warunki pracy i czy praca w niemieckiej służbie zdrowia to spełnienie zawodowych oczekiwań, czy raczej wymagający test odporności i determinacji? A być może polskie warunki zmieniły się na tyle, że wcale nasi specjaliści pielęgniarstwa nie muszą rozglądać się za emigracją z taką determinacją, jak jeszcze 10, 15 lat temu.

Aleksandra Kobza laureatką nagrody Królowej Sylwii, którą odebrała w Sztokholmie z rąk Monarchinii.
Jak połączyć nowoczesną technologię z empatią w opiece nad seniorami? Tegoroczna laureatka Queen Silvia Nursing Award, Aleksandra Kobza, udowadnia, że to możliwe. Jej innowacyjna aplikacja BESTCARE zmienia sposób, w jaki pielęgniarki i opiekunowie wspierają osoby starsze i żyjące z demencją – stawiając w centrum nie tylko dane medyczne, ale przede wszystkim człowieka, jego potrzeby i poczucie bezpieczeństwa.

Dyżur w ruchu – jak zadbać, by 7000 ( i więcej ) kroków wspierało, a nie męczyło?
Każda pielęgniarka wie, że podczas dyżuru „nabija” tysiące kroków – i zazwyczaj przebija “magiczną” granicę 7000 uznanych jako codzienne minimum dla zdrowia ( u ludzi bez szczególnych obciążeń). Jednak te kroki nie zawsze działają na jego korzyść - chodzimy w pośpiechu, w napięciu, niosąc dokumentację albo sprzęt. W efekcie nasze kroki zamiast poczucia zrowia powodują przeciążenie nóg, kręgosłupa i głowy. Co zrobić, aby nasze dyżurowe kroki, choć w pewnym stopniu, dały nam większy profit?

Sztuczna macica jako przyszłość medycyny prenatalnej?
Sztuczna macica jeszcze niedawno temat z pogranicza science fiction, dziś coraz śmielej wkracza do świata medycyny. W przyszłości może stać się przełomowym rozwiązaniem w opiece nad wcześniakami. Czy technologia ta zrewolucjonizuje medycynę prenatalną, czy raczej otworzy nowe dylematy etyczne?

Roboty w pielęgniarstwie: partnerzy czy narzędzie?
Postęp technologiczny sprawia, że roboty coraz śmielej wkraczają na oddziały – pomagają w transporcie leków, monitorowaniu pacjentów, a nawet w podstawowej opiece. Czy roboty mogą zastąpić troskę, empatię i intuicję pielęgniarki? A może zamiast zagrożenia stanowią realne wsparcie w codziennej pracy?

Nowoczesne podejście do bólu: jak technologia wibracyjno-termiczna może wspierać pielęgniarstwo
Ból to jeden z najczęstszych objawów, z jakimi zgłaszają się pacjenci. Jednym z obiecujących kierunków jest technologia łącząca działanie wibracji i ciepła, która może przynieść ulgę bez konieczności stosowania leków. Jak działa ta metoda i jakie może mieć zastosowanie w codziennej praktyce pielęgniarskiej?