„Nienawidzę być pielęgniarką” – co z tym zrobić? cz. 1
„Nienawidzę być pielęgniarką” – te słowa padają coraz częściej, nie tylko w myślach, ale i w rozmowach między koleżankami z oddziału. To nie bunt, to sygnał zmęczenia, frustracji i poczucia bezsilności. Co kryje się za takim wyznaniem? Jak pomóc sobie, gdy pasja przeradza się w wypalenie?
Myśli w rodzaju „Nienawidzę być pielęgniarką” – choć mogą wydawać się zaskakujące lub trudne do przyjęcia – nie są wcale odosobnione w środowisku pielęgniarskim. Zawód ten, postrzegany społecznie jako powołanie i misja, niesie ze sobą ogromne obciążenie emocjonalne, fizyczne i systemowe. Uczucia niechęci, frustracji czy wypalenia nie stanowią wyjątków, lecz coraz częstszy element codzienności wielu pracowników ochrony zdrowia. Jakie są przyczyny tak głębokiego kryzysu tożsamości zawodowej? I co można z tym zrobić?
Wypalenie zawodowe – realny problem, nie słabość
Zgodnie z badaniem Gniewka i wsp. (Sustainability, 2023) wypalenie zawodowe dotyczy ogromnego odsetka pielęgniarek w Polsce, bez względu na typ szpitala, w którym pracują.
Wyniki badania pokazały, że:
Ponad 60% respondentek wykazuje symptomy wypalenia emocjonalnego, które objawia się zniechęceniem, brakiem energii i poczuciem pustki.
Czynniki środowiskowe, takie jak liczba pacjentów, braki kadrowe, niskie wynagrodzenia oraz brak wsparcia przełożonych, istotnie korelują z poziomem wypalenia.
Pielęgniarki zatrudnione w szpitalach powiatowych oraz klinicznych doświadczały większego wypalenia niż te pracujące w mniejszych jednostkach.
Wypalenie nie jest problemem jednostki – to reakcja na chroniczny stres w warunkach przeciążenia, braku wpływu na decyzje i ciągłej presji odpowiedzialności. Uznaje się ją za syndrom związany ze stresem zawodowym, nie jednostkę chorobową
„Nienawidzę tej pracy” – co kryje się za tym zdaniem?
Wypowiedź o nienawiści wobec zawodu to często sygnał alarmowy, za którym stoją:
Brak poczucia sensu pracy – pielęgniarki czują się niedoceniane, ich praca nie przynosi im satysfakcji ani społecznego uznania.
Depersonalizacja – mechanizm obronny, w którym pielęgniarka dystansuje się emocjonalnie od pacjentów, co może prowadzić do poczucia winy lub odczłowieczenia relacji zawodowych.
Złość i bezsilność – wobec systemu ochrony zdrowia, przełożonych lub samych siebie, gdy nie mogą sprostać oczekiwaniom.
Te emocje nie są dowodem na brak powołania. Są wynikiem chronicznego przeciążenia psychicznego.
Co można zrobić?
To, co czujesz, nie jest słabością – to reakcja na trudne warunki i zbyt wielki ciężar. W drugiej części tekstu pokażemy konkretne strategie, które możesz wdrożyć, by odzyskać równowagę.
Pamiętaj: Możesz kochać swój zawód i jednocześnie nie kochać warunków, w jakich go wykonujesz. Masz prawo zadbać o siebie – nie po to, by być lepszą pielęgniarką, ale by być zdrową i zrównoważoną osobą.
Materiały źródłowe:
Gniewek D, Wawro W, Czapla M, Milecka D, Kowalczuk K, Uchmanowicz I. Occupational Burnout among Nursing Professionals: A Comparative Analysis of 1103 Polish Female Nurses across Different Hospital Settings. Sustainability. 2023;15(11):8628.
Marczak P, Milecka D. Professional burnout of nurses and the level of rationing of nursing care: an observational preliminary study. BMC Nurs. 2024 Apr 24;23(1):269.
Kowalska A. Metody zapobiegania wypaleniu zawodowemu – przegląd nowoczesnych strategii. Warszawa: Wydawnictwo Zdrowie i Praca; 2023.
Nowak M, Wiśniewski J. Wpływ praktyk mindfulness na redukcję stresu w pracy. Psychologia Pracy i Organizacji. 2022;18(3):45–58.
Lewandowski T. Szkolenia i rozwój kompetencji jako element profilaktyki wypalenia zawodowego. Przegląd Psychologiczny. 2023;66(2):134–50.
Może Cię zainteresować również:
Dylemat sumienia: gdy koleżanka popełnia błąd
Co zrobić, gdy koleżanka z pracy – bliska, lubiana, zaufana – zaczyna przekraczać granice etyki zawodowej? Dylematy sumienia to codzienność w zawodach z misją, takich jak pielęgniarstwo. Gdzie kończy się lojalność wobec współpracownika, a zaczyna odpowiedzialność wobec pacjenta i zawodu? Ten tekst dotyka trudnych, ale ważnych pytań o granice milczenia, odwagi i etycznych wyborów.
Psychologia koloru w odzieży medycznej – co mówi nauka o pierwszym wrażeniu?
Czy kolor fartucha może wpływać na to, jak postrzegają Cię pacjenci? Według badań – zdecydowanie tak. Barwy, które nosimy w pracy, nie tylko wyrażają nasz styl, ale także budują zaufanie, spokój lub… dystans. Sprawdź, co mówi psychologia koloru o pierwszym wrażeniu w środowisku medycznym i jak dobrać odcień, który działa na Twoją korzyść.
„Nienawidzę być pielęgniarką” – co z tym zrobić? cz. 3
Czujesz, że robisz, co możesz – a i tak to za mało? W dwóch poprzednich częściach mówiliśmy o emocjonalnym zmęczeniu, przyczynach frustracji oraz o pierwszych krokach, które możesz podjąć, by odzyskać równowagę. W tej części skupiamy się na czterech kolejnych strategiach, które pomogą Ci wzmocnić siebie – w pracy i poza nią.
„Nienawidzę być pielęgniarką” – co z tym zrobić? cz. 2
Gdy praca, którą kiedyś kochałaś, zaczyna Cię przygniatać, warto zatrzymać się i zadać pytanie: co mogę zrobić dla siebie – tu i teraz? W tym artykule znajdziesz cztery sprawdzone strategie, które pomagają pielęgniarkom odzyskać równowagę, zanim wypalenie zabierze wszystko.
Empatyczna, sumienna, wypalona? Osobowość pielęgniarki a cena pomagania
Zawsze gotowa do pomocy – taka właśnie jest dobra pielęgniarka. Ale te same cechy, które sprawiają, że świetnie opiekuje się pacjentami, mogą z czasem prowadzić do wypalenia. Jak osobowość wpływa na codzienną pracę i co zrobić, by nie zatracić siebie w pomaganiu innym?
„Nienawidzę być pielęgniarką” – co z tym zrobić? cz. 3
Czujesz, że robisz, co możesz – a i tak to za mało? W dwóch poprzednich częściach mówiliśmy o emocjonalnym zmęczeniu, przyczynach frustracji oraz o pierwszych krokach, które możesz podjąć, by odzyskać równowagę. W tej części skupiamy się na czterech kolejnych strategiach, które pomogą Ci wzmocnić siebie – w pracy i poza nią.
„Nienawidzę być pielęgniarką” – co z tym zrobić? cz. 2
Gdy praca, którą kiedyś kochałaś, zaczyna Cię przygniatać, warto zatrzymać się i zadać pytanie: co mogę zrobić dla siebie – tu i teraz? W tym artykule znajdziesz cztery sprawdzone strategie, które pomagają pielęgniarkom odzyskać równowagę, zanim wypalenie zabierze wszystko.
Empatyczna, sumienna, wypalona? Osobowość pielęgniarki a cena pomagania
Zawsze gotowa do pomocy – taka właśnie jest dobra pielęgniarka. Ale te same cechy, które sprawiają, że świetnie opiekuje się pacjentami, mogą z czasem prowadzić do wypalenia. Jak osobowość wpływa na codzienną pracę i co zrobić, by nie zatracić siebie w pomaganiu innym?
Post przerywany a praca zmianowa – czy to da się pogodzić?
Regeneracja w rytmie nocnym: drzemki jako narzędzie wspierające dobrostan i bezpieczeństwo
Dlaczego nadwaga jest powszechna wśród pielęgniarek i jak to naprawić?
Sen i jego ważność w życiu człowieka
Kiedy hałas nie śpi – jak zaburzenia snu i dźwięki niszczą słuch